دانشجوی دکتری فناوری اطلاعات، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
چکیده
این مقاله به بررسی نیروهای پیشران خاصِ یک بخش برای فعالیت‌های استانداردسازی در سازمان‌های توسعه‌ی استاندارد می‌پردازد. در قسمت اول، فرضیه‌های نظری مربوط به استانداردسازی خاصِ یک بخش مطرح می‌شود و آزمون تجربی به کمک رویه‌ی دومرحله‌ای صورت می‌گیرد. ابتدا، بر اساس 19 بخش موجود، این فرضیه‌ها به صورت تجربی برای آلمان در بوته‌ی آزمون قرار می‌گیرند. نتایج نشان از آن دارند که بخش‌های تحقیق و توسعه به صورت فعال استانداردسازی می‌کنند؛ بعلاوه، حقوق دارایی‌های فکری نیز نقش مهمی ایفا می‌نماید. از این گذشته، استانداردسازی با تمرکز سازمان‌ها تا یک آستانه‌ی مشخص افزایش می‌یابد، و پس از آن فعالیت‌های استانداردسازی دوباره افول می‌کند. در نهایت، اغلب، بخش‌های صادرات بیشتر استانداردسازی می‌کنند. در قسمت دوم، به دلیل کوچک‌بودن پایگاه‌داده‌ای، آزمون این فرضیه‌ها به صورت تجربی در یک مدل ائتلافی2 انجام می‌شود، که یک رویکرد بین‌المللی چندبخشی مبتنی بر 20 بخش و 7 کشور می‌باشد. به طور کلی، این نتایج با یافته‌های آلمان تطابق دارند. پس از ارائه‌ی خلاصه‌ای از نتایج، توصیه هایی برای فعالیت‌های استانداردسازی آینده ارائه می‌شود.
)